“Mademki düşünüyorum. O halde varım!”

-René  Descartes-

“Yeryüzündeki en değerli şey nedir?” derlerse ne dersiniz? Ben ‘Özgür Düşünce’ derim. Tabi ki bu, sahip olduğumuz değer yargılarına göre değişebilir. Burada karşımıza iki kavram çıkıyor; Değer ve Özgür Düşünce. Değer yargıları sabit ve değişmez midir? Yoksa yere, zamana ve kişilere göre farklılık gösterebilir mi?

Değerlerle ilgili pek çok yargı, hayata başladığımız anda bazı etkenler vasıtasıyla sabitleniyor maalesef. Böyle sabitlenen düşüncelere vurulan zincirleri kırabilmek herkese nasip olmuyor. Ne gibi baskılar altında olursa olsun insan, yaşamı boyunca karşılaşacağı, hiçbir yere çıkmayan ya da hep aynı yere çıkan yolları ancak özgür düşünce sayesinde aşabiliyor.

Yaşam esnasında rast gelecek sorunlarla veya  karşılaştığımız farklı fikirlerle nasıl baş edebiliriz? Elimizde çok sağlam bir dayanak olursa, dayandığımız o nokta sayesinde, her olay ve fikre karşı mücadelemizi daha kararlı sürdürebiliriz. Her olaya ve fikre karşı duruma göre direnç göstermeliyiz. Yalnız burada, sağlam dayanakla, sabit bir dayanağı birbirine karıştırmamalıyız. Konu ettiğim bu sağlam dayanak özgür düşüncedir. Düşünce yapısı bir kimseden diğerine intikal etmez. Bunu her insan kendisi oluşturmalıdır. Fakat korkarım,  beyin yapısındaki farklılıklar burada çok önemli bir yer alıyor.

Tabi ki daha önceden oluşturulmuş sabit düşünce kalıpları vardır. Bunları yok sayamayız. Bunlardan da bilgi sahibi olup, gerektiğinde referans bile alabilmeliyiz. Özgür düşünce kendini bilmeyi, kendine hak ettiği değeri vermeyi, kendini kontrol etmeyi büyük ölçüde sağlar. Arşimet: “Bana sabit bir nokta verin, dünyayı yerinden oynatayım” derken, hiçbir insanın ve hiçbir gücün ona o sabit noktayı veremeyeceğini çok iyi biliyordu. Ne dünyada, ne de evrende böyle bir nokta vardır. Bu noktayla sınırlın değildir, sabit olan hiçbir şey yoktur. Sabit bilgi de yoktur. Eğer olsaydı, bırakın Arşimet’i, en sıradan bir insan dahi evreni yerinden oynatabilirdi.