Sevdim bu hayatı. Allah’ın verdiği hayatı, aileyi, derdi, sıkıntıyı da sevdim BABAM gibi. Kardeşlerime ve aileme düşkünlüğüm babamdan miras bana. BABAMDAN öğrendim ben aile ve vatan sevgisini. Küçük bir çocuk iken elimden tutup getirmişti mahallemizin camisi olan Köşeli Camii’ye. Demişti ki “dinimizi, kitabımızı ve Rabbimizi bilmelisin evlat.”
BABAM gibi sevdim insanları. Sessiz ama gönülden. Zamanı gelince adet edindim babam gibi meclis gezmeyi. Bir sabah izinleysem evden çıkar önce ilkokul arkadaşım Serhat’a, oradan yol ağzına Nazmi Baba’ya. Bir diğer gün Hüseyin’in tekstil dükkanına, oradan Osman’ın ikinci el eşya dükkanına. Bir başka zaman Berber Ali Abi’ye. Dost ile bir bardak çayda demlenmeyi BABAM öğretti bana. Ferdi Baba ile çay içmek, Vural Abi ile Helenistik dönem tartışmalarına girmek, Ozan Abi ile felsefe ve entellektüellik kavramı üzerine konuşmak ve tüm bunlardan zevk alabilmek… Tüm bu değerli şeyler kimden miras kalır insana ?
Doğduğum ve büyüdüğüm semtimin sokaklarını mütemadiyen gezerim. Konuşmadan izlerim sokakları. Her sokaktaki anılarımı ve göçüp giden insanlarımızın hatıralarını getiririm aklıma.
Oturduğumuz binanın en alt katı amcamın koltuk dükkanıdır. Dükkan girişinde çocukluğumdan beri hep bir koltuk bulunur. BABAM gibi otururum orada bazen. Otururum çünkü babam da DEDEM gibi oturur o koltukta. Sokakları izler, gelip geçen her tanıdığa selam verip hal hatır sorar ve bunu yaparken müthiş zevk duyar BABAM.
BABAMDAN öğrendim yardım severliği. Yalnız iyi günde değil kötü günde de dost olmayı ondan öğrendim. Düğün dernek ve cenaze törenleri olduğunda gösterdiği hassasiyeti örnek aldım hep. Çünkü akrabaya değer verir BABAM. Bu duygunun kültürümüz ve geleceğimiz için ne kadar önemli olduğunu söyler hep . Çünkü akrabalık ilişkileri Rabb’imizden emir, peygamber efendimizden sünnet ve atalarımızdan yadigardır bizlere.
BABAM gençliğindeki gibi kitap okuyamasa da kitap okumanın temeli bende babamdandır. Sevdiklerini sessizce izlemek. Tüm aile, kardeşler, torun tombalak bir araya geldiğinde sessizce izlemek ve sevinmek de BABAMIN etkisi ile oldu. Bir erkeğin eşine duyması gereken sadakate ve saygıya ve aileye sırt vermeye BABAM gibi ihtimam gösteririm. Her konunun herkesle konuşulmayacağını ve herkese her şeyden bahsedilmeyeceğini BABAM öğütledi bana. “Hayatta ne olursa olsun yeri ve zamanı geldiğinde köşende hayatını yaşayabilmelisin” öğüdünü çıkarmam hatıramdan hiç.
Çok şükür BABAM bugün 64 yaşında sağlıklı ve hayatta. Ve bir an bir bile değişmeden kendi deyimiyle ”ORCİNAL ADAM” olarak hayatına devam ediyor.
Ve ben bu hayatı kimi beğenilerim, kimi düşüncelerim, uğraşlarım farklı olsa da bu hayatı BABAM gibi yaşamaya çalışıyorum. Binlerce kez şükrediyorum toplumdaki kötü “baba” örneklerini gördükçe. Kendime “İyi ki bu adamın oğlusun” diyorum.
BURADAN SİZLERE ŞUNU KISSADAN HİSSE OLARAK BIRAKMAK İSTİYORUM: BİRİ SİZE “ÖRNEK ALDIĞINIZ BİRİ VAR MI ?” DİYE SORDUĞUNDA ŞU ARTİST, BU OYUNCU VS. DEMEK YERİNE GURURLA “BABAM” DEYİN. BABANIZA, DAĞINIZA SAHİP ÇIKIN !
Daha bitmedi; bu minvalde bir kaç yazı daha yazacağım.
ANNEM, DEDEM diyeceğim mesele 😉
